Oft verða til orðatiltæki til að lýsa einhverju sem gerist – jafnt í Fljóti sem annars staðar.
Til að taka dæmi, var vindhraðamælir settur efst á vesturmæni Atlatungu árið 1994. Þar sem sumir vildu ekki viðurkenna að í Fljóti mældist meiri vindhraði en “logn….. !” – var að sjálfsögðu eðlilegast Continue reading “Það má nú bíða……….”
Árið 1976 komu 3 pör á 6 kajökum að landi í Fljótavík. Enginn átti von á þeim. Allt í einu var fólkið komið upp í fjöru án þess að neinn hefði tekið eftir þeim úti á víkinni.
Lagt hafði verið upp frá Bolungarvík, róið yfir Djúp, og komið víða að landi áður en komið var til Fljóavíkur. “Heimamenn” komust að því að þau hefðu gert áætlun um að ljúka ferðinni í Hornvík, en reyndin varð að þau áðu í Fljóti og sneru við þaðan.
Það er freystandi, meðan annað kemur ekki í ljós, að halda að einhver úr þessum hópi, hafir farið að rifja ferðina upp, þegar hann heyrði lagið Fljótavík með Sigur Rós, og búið til myndasýningu við lagið.
Ritstjóri hefur gert sérstaka myndasíðu í tengslum við þetta – og þar er hlekkur á videoið auk þess sem myndir eru frá heimafólki og nokkrar kroppaðar úr myndbandinu.
Nú hafa verið birtar myndir sem sýna “flóðasvæði” í Fljóti. Myndirnar eru frá 22.ágúst 2015, teknar af Ingólfi Eggertssyni, í nágrenni Atlatungu. Þó það sé eins konar áfall að sjá allt þetta vatn þarna, þá mun þetta ekki vera neitt einsdæmi, enda er orðatiltækið “Ósinn stendur uppi” notað til að lýsa því þegar sandrif lokar algjörlega fyrir streymi um óskjaftinn, og þá mun víst allt þetta svæði liggja undir vatni. Það er þó sjaldgæft að sjá þetta “að sumri”. En sjón er sögu ríkari – kíkið á myndirnar …….
Þegar maður röltir um stigu veraldarvefsins,(flott orðað ekki satt), rekst maður stundum á frásagnir sem gætu átt erindi til okkar sem unum landinu í og nálægt Fljótavík. Hér er frásögn frá nokkrum mönnum sem fóru í land í Fljótavík og gengu þaðan til Reykjafjarðar og enduðu í Grunnavík. Skoðið endilega þó ekki væri nema svæðið “okkar”, sem er þarna í upphafi ferðar þeirra – og athugið – að þarna er hægt að skoða myndirnar með því að skruna niður…….
Örnefni verða gjarnan til vegna tengsla við eitthvað sem hægt er að sjá í landslagi. Mávar sem setjast oft á sömu tjarnir eða vötn, geta leitt til þess að til verði nafnið Mávavatn eða fleirtöluorðið af því. Bæjarstæðið Tunga fær oft það heiti þar sem einhver hefur getað séð einhvers konar tungu nálægt eða á þeim hól sem bær er byggður á.
“Landslag yrði lítils virði, ef það héti ekki neitt” er fræg hending úr ljóði eftir Tómas Guðmundsson. Í þessu ljósi er svo augljóst hversu mikilvægt það er að halda örnefnum í Fljótavík á lofti og upplýsa þau yngri – hvað ungur nemur, gamall temur.